Γονείς παιδιών με Διαβήτη.

Εάν μόλις μάθατε ότι το παιδί σας έχει διαβήτη θα είστε σίγουρα φοβισμένοι, ξαφνιασμένοι και θυμωμένοι. Αν και αυτή δεν είναι μία φυσιολογική κατάσταση εν τούτοις είναι μία φυσιολογική αντίδραση με την οποία εκφράζονται τα συναισθήματα σας για κάτι που ούτε το σχεδιάσατε να σας συμβεί ούτε το περιμένατε και σίγουρα δεν το επιθυμούσατε.

Θα πρέπει να μοιραστείς τα συναισθήματα σου με την σύζυγο σου, τον φίλο σου ή τον γιατρό σου. Μιλώντας για τους φόβους σου πιθανότατα θα τους αντιληφθείς στο πραγματικό τους μέγεθος, επίσης θα αντιληφθείς ότι δεν πρέπει να κατηγορήσεις τον εαυτό σου γιατί δεν υπήρχε κάτι το οποίο θα μπορούσες να είχες κάνει για επιτυχή πρόληψη της εξέλιξης της νόσου σε πρωιμότερο στάδιο. Εξωτερικεύοντας τους φόβους σου που είναι το πρώτο βήμα θα προχωρήσεις με επιτυχία στο επόμενο που είναι η μάθηση και η σωστή εκπαίδευση.

Υπήρχε παλιότερα η αντίληψη ότι ο διαβήτης ήταν κληρονομικός. Αυτό σήμερα πιστεύεται ότι είναι εν μέρει σωστό αλλά έχει αποδειχθεί ότι στα παιδιά υπάρχει μία ποικιλία ιών που προκαλούν καταστροφή των παγκρεατικών μορίων με αποτέλεσμα την εμφάνιση του διαβήτη. Δεν έχει αναπτυχθεί επίσης μέχρι σήμερα γενικά αποδεκτή μέθοδος μαζικού ελέγχου ώστε να προβλέψουμε τα άτομα που θα που θα αναπτύξουν διαβήτη , ούτε έχει πιστοποιηθεί μέθοδος πρόληψης.

Αυτές τις πληροφορίες θα πρέπει να τις μεταδώσετε στην οικογένεια σας και στους φίλους σας.

Εκτός από το παιδί σου με τον διαβήτη και τα άλλα παιδιά σου θα εμφανίσουν απροσδιόριστες φοβίες, απορίες και δεν θα μπορούν να εκτιμήσουν γιατί πλέον δεν λαμβάνουν το ίδιο ενδιαφέρον από σένα όπως πριν. Όλα βέβαια αυτά είναι σε άμεση σχέση με την ηλικία που έχει το καθένα. Είναι σημαντικό να τους ενημερώσεις καθαρά και πλήρως για τον διαβήτη, για τις απαγορεύσεις των διατροφικών συνηθειών, την απαραίτητη καθημερινή χορήγηση ινσουλίνης και εκπαίδευσε τους για τις υπογλυκαιμικές αντιδράσεις της ινσουλινοθεραπείας.

Με το να μοιραστείς την προσπάθεια ρύθμισης του μεταβολικού συνδρόμου μαζί με το παιδί σου έχεις ήδη αρχίσει να μοιράζεσαι την ευθύνη. Είναι δύσκολο να ισορροπήσεις την τάση ανεξαρτησίας του παιδιού σου με τις ανάγκες που έχει για προφύλαξη και προστασία και είναι βέβαια σε άμεση συσχέτιση με την ηλικία του. Παρόλα αυτά είναι απαραίτητο να διδάξεις στο παιδί σου τον τρόπο που θα το κάνει να είναι υπεύθυνο για την νέα κατάσταση. Η υπευθυνότητα για το παιδί κατά ηλικία μπορεί να εντοπίζεται ως ακολούθως:

4-5 ετών : Επιλέγει τροφές που του αρέσουν μεταξύ των επιτρεπομένων, επιλέγει τις θέσεις της ένεσης και σκουπίζει το δέρμα πριν και μετά την ένεση, συμμετέχει στην συλλογή αίματος ή ούρων και παρακολουθεί την διαδικασία των μετρήσεων στα πλαίσια του αυτοελέγχου.

6-7 ετών : Μπορεί να ανακαλύψει την πιθανή ύπαρξη ζάχαρης στο γεύμα, κάνει μόνο του τις μετρήσεις στο αίμα και στα ούρα, καταγράφει τα αποτελέσματα με συνεχείς υπενθυμίσεις και βοήθεια.

8-9 ετών : Μπορεί να κάνει αντικαταστάσεις στα γεύματα, να κάνει μόνο του τις ενέσεις, όπως και τον αυτοέλεγχο του σακχάρου αίματος.

10-13 ετών : Καθορίζει το διατροφικό του πρόγραμμα, γεμίζει την σύριγγα με ινσουλίνη, συγκρίνει τα αποτελέσματα των μετρήσεων στα πλαίσια του αυτοέλεγχου.

14 + ετών : Είναι υπεύθυνο για την σωστή διατροφή του, αναμιγνύει δύο είδη ινσουλινών στην ίδια σύριγγα και προτείνει αυξομειώσεις της θεραπείας μετά από εκτίμηση των αποτελεσμάτων του αυτοελέγχου.

Για να βοηθήσεις το παιδί σου να ασχοληθεί πιο ενεργά με το διαβήτη του, θα πρέπει να το ενισχύσεις ηθικά για τις καλές του συνήθειες ανταμείβοντάς το γι' αυτές. Θα πρέπει επίσης να διακρίνεις πότε φταίει το παιδί σου για την κακή συμπεριφορά του. Το να μεταδώσεις στο παιδί σου την αυτοπειθαρχία είναι υποχρέωσή σου και θα πρέπει να του υπενθυμίζεις πότε η συμπεριφορά του δεν είναι η επιτρεπόμενη.

Όταν θα συζητάς με το παιδί σου σχετικά με τα αποτελέσματα των εξετάσεων στα ούρα και στο αίμα να χρησιμοποιείς τις εκφράσεις υψηλό, χαμηλό ή φυσιολογικό και ποτέ τη φράση "το αποτέλεσμα αυτής της δοκιμασίας ήταν άσχημο" γιατί συνειρμικά μπορεί να πιστέψει ότι και το ίδιο είναι άσχημα. Επίσης δεν υπάρχει πάντα λόγος γιατί η συμπεριφορά του παιδιού δεν είναι η πρέπουσα, γιατί και τα παιδιά έχουν κακές ημέρες όπως και οι ενήλικες. Δεν πρέπει ποτέ να συναινέσεις στην κακή συμπεριφορά του παιδιού σου επειδή έχει διαβήτη. Για να επιτύχεις στην προσπάθειά σου πρέπει να μοιράζεσαι τη γνώμη σου και την εμπειρία σου με άλλους γονείς, ενισχύοντας ο ένας τον άλλο. Οι γονείς κάνουν λάθη όπως όλοι οι άνθρωποι. Ο μόνος τρόπος να μειώσεις δραστικά τα λάθη σου είναι να εκπαιδευτείς όσο το δυνατόν περισσότερο για το διαβήτη του παιδιού σου. Αυτό σημαίνει να ρωτάς, να συζητάς με τους ειδικούς και να ενημερώνεσαι συνεχώς από ειδικά βιβλία και άρθρα σε ειδικά περιοδικά.

- ΠΙΣΩ -